“Of gaan we voor biodiversiteit?” Als reactie op het opiniestuk in De Standaard van 27/2 : ‘Geef ggo’s eindelijk een go’, kroop bioboerin Greet Lambrecht in haar pen. Ze vraagt zich af of ggo’s een onvoorwaardelijke ‘go’ moeten krijgen of dat er misschien ook andere pistes zijn die minder ingrijpend zijn. Lees hier haar integrale …
oude Thema’s
Op een steenworp van het Berchemse districtshuis vind je een voormalige bakkerij. Vandaag zie je nog niet zoveel aan de buitenkant, maar daar gaat verandering in komen. Maak kennis met de Kompaan, een plek rond voedsel in de stad, een plek waar je binnenkort zelf je broodje bakt.
In goede Werveltraditie brachten we een dertigtal pioniers rond de tafel die met beide voeten in de praktijk staan. Allemaal gericht uitgenodigde mensen, bezig met ‘voedsel in eigen handen’: op het veld, maar ook in hoevewinkel of boerenmarkt, als leverancier of klant op de buurderij, als CSA-boer of als lid van de ‘community’ errond, als tuinier of samentuinier, als molenaar of bakker, als ijveraar voor natuur-, milieu- en handelskringlopen, enzovoort.
We kregen deskundige begeleiding van Joke Vandenabeele, docent pedagogie aan de KU Leuven, Gie Van den Eeckhaut van het steunpunt voor sociaal-cultureel werk Socius en Maarten Crivits die in Gent en omstreken de commons-aanpak in de voedselvoorziening op de agenda plaatst.
Op 26 september smaakte de schoolmaaltijd op Montessorischool Klimop uit Gent net als thuis. De mama’s en papa’s van de school sloegen de handen in elkaar voor een Lunch met LEF – een lokale, ecologische en faire maaltijd.
Wervel wil zich inschakelen in de wereldwijde beweging voor nieuwe comons. Commons verwijst naar het gemeenschappelijk gebruik van hulpbronnen – van wikipedia, over energie, deeleconomie, samenhuizen, water tot grond en voedselvoorziening. Michel Bauwens is een wereldauthoriteit op vlak van de nieuwe commons. Hij was meer dan bereid om zijn kijk met Wervel te delen op onze inspiratiedag ‘commons in de voedselvoorziening’ die plaatsvond in juni 2017 in Brussel.
Wervel wil de schoolmaaltijden lokaal, ecologisch en fair – kortweg LEF – maken. We kunnen dit niet zonder ouders, leerkrachten, koks en boeren. Enkele hoofdrolspelers van Lunch met LEF inspireren ons met hun bottom-up actie. We denken samen na over hoe we hun succes kunnen opschalen. Als toetje komen twee grote denkers aan bod die Lunch met LEF in het licht van de commons plaatsen. Een onmisbaar evenement met impact!
De Landgenoten wil dat gemene gronden, die deel uitmaken van de commons, weer bestaansrecht krijgen. De Landgenoten is een stichting en coöperatieve vennootschap die grond ter beschikking stelt van boeren. Net als vroeger bestaan er enkele afspraken om de schaarse landbouwgrond te mogen gebruiken. Adje Van Oekelen is bewegingsmedewerker bij De Landgenoten. Zij zegt dat …
Het vertrouwen in de vrije markt en de overheid zit zwaar onder nul. Toch slagen mensen erin te werken aan een betere wereld, niet ‘ieder voor zich’, maar samen. De toekomst is aan zij die handelen. Voorbij marktfundamentalisme en primaat van de politiek. Hoe krijg je een schoolmaaltijd #Lokaal #Eco en #Fair?
Op vraag van de ouders van Freinetschool De Harp in Gent serveert Wervel vzw samen met lokale partners op vrijdag 30 september een Lunch met LEF.
LEF staat voor lokaal, ecologisch en fair. LEF komt niet alleen de eter ten goede, maar ook de teler, de kok en iedereen die betrokken is bij het tot stand komen van de verse, gezonde en lekkere maaltijd. Voor een dag zullen de schoolmaaltijden aan de lokale economie bijdragen. De Deense, Zweedse en Schotse overheden investeren al langer in schoolmaaltijden, met resultaat.
Boontje komt om zijn loontje. De boeren willen een eerlijke prijs voor hun producten. De markt biedt dat niet, dus doen ze het zelf. Meest voor de hand liggend is een hoevewinkel. Maar in Frankrijk koos Paysans d’Ici voor een ruimere afzet via de coöperatieve Ethiquable.
“Waarom kan fair trade enkel voor de boeren in het Zuiden?”, moeten ze gedacht hebben.
2de reis naar het land Utopia, Dirk De Cock www.dirkdecock.comUtopia is de titel van een boek van Thomas More. Diederik Martens drukte het in Leuven in 1516. De 500e verjaardag mogen we niet ongemerkt voorbij laten gaan. Misschien kunnen we nog iets opsteken van de peetvader van het literatuurgenre van de utopie.
In een inleidend gedicht staat Utopia, vanuit het Grieks, in de betekenis van een plaats (topos) die zowel een niet bestaande (oe) als een goede (eu) plaats is.
Zou More ook iets over eten zeggen en over telen? Neen, weinig of niets over wat ze eten, laat staan over de bereiding. Evenmin iets over de teeltwijze. Wel enkele bladzijden hier en daar over de verdeling van voedsel en over het werk van veld tot tafel.