Ga naar de inhoud

Oplossingen en alternatieven

Image
Tot zover de voornaamste problemen, maar zijn er nu oplossingen? Jazeker!!

CONSUMENT: Denk globaal, eet lokaal

Als consument hebben we zeker een impact en kunnen we daarenboven door ons aankoopgedrag de landbouwer stimuleren om lokale veevoedergrondstoffen te produceren.

Hoe meer dierlijke eiwitten je eet (vlees, vis, zuivel, eieren), hoe meer soja je onrechtstreeks consumeert, tenminste in het systeem van de intensieve veehouderij. In de biologische landbouw wordt weinig gebruik gemaakt van (GGO-)soja als veevoeder. Dat wil zeggen dat het vee en de varkens vooral gevoederd worden met gewassen die lokaal geteeld worden zoals grasklaver, lupines, …..
Hoe meer je lokaal aankoopt bij de boer zelf, hoe meer hij zich op de lokale markt kan richten en daar voldoende inkomen kan uit halen.

De Wervelgedachte:

  • Voedsel wordt best zo dicht mogelijk bij de consument geproduceerd: herstel regionale kringlopen!
  • Zoek een verkoopspunt bij jou in de buurt van sojavrij vlees of sojavrije zuivel
  • Geef een rechtvaardige prijs voor producten van de boer(-in)
  • Productiebeheersing: geen structurele overschotten en ook geen tekorten.
  • Recht om te beschermen: importheffingen nodig!
  • Internationale handel zonder dumping. Stop exportsubsidies!


CONSUMENT & PRODUCENT: Gezond voedsel, minder eiwitten (vlees, vis)
We consumeren te veel eiwitten. Een volwassen persoon heeft gemiddeld slechts 48 g eiwit per dag nodig volgens de Wereldgezondheidsorganisatie van de VN. Voor de gehele EU ligt het gemiddelde dagelijkse verbruik echter op 101 gram.

Van de 48 benodigde grammen halen we er al 34 gram uit planten, vooral uit graangewassen. Dus hebben we aanvullend maar 14 gram eiwit nodig. Dit komt overeen met minder dan 100 gram vlees of vleesvervangers. Interessante info over eiwitten in voeding (afkomstig van EVA), vind je hier.

Te veel eiwitten kunnen verhoogde bloeddruk, botontkalking, jicht en overbelasting van de nieren in de hand werken. Een overconsumptie van eiwitten is dus evenzeer slecht als een gebrek eraan. De ecologische prijs van die ongezonde gewoonte is bovendien heel hoog! De Chinezen die meer vlees en vis gaan eten tonen nu al aan dat onze overconsumptie niet veralgemeenbaar is.

Als we slechts 14 gram aanvullend eiwit zouden opnemen (al dan niet onder de vorm van vlees) dan:

  • zou dat veel gezonder zijn!!!
  • kan de soja-import drastisch gereduceerd worden
  • wordt strategische zelfvoorziening qua eiwitten weer realistisch
  • bestaat het Vlaamse mestprobleem niet meer
Besluit: overconsumptie van vlees heeft een prijskaartje!!!

PRODUCENT: Lokale alternatieven voor soja:

Naast het verminderen van de vleesconsumptie moet er in Europa ook gewerkt worden aan de productie van lokale eiwitrijke gewassen. Erwten, klaver, lupine etc… bevatten de noodzakelijke eiwitten en er bestaat nog steeds een graanoverschot van 20 miljoen ton graan dat jaarlijks uit de EU wordt geëxporteerd.

Bekijk ook de filmpjes over alternatieven die Wervel maakte. Hier wordt aangetoond dat alternatieven voor soja kunnen, zeker als de consument bereid is iets meer te betalen voor beter vlees (of anders gezegd: evenveel te betalen voor minder, maar beter vlees). Europa moet stoppen met zo massaal vlees te exporteren. Deze export zorgt, samen met de import van veevoer, voor een nutrientenstroom die totaal uit balans is. Europa weet geen raad met het mestoverschot terwijl andere delen van de wereld te maken hebben met uitgeputte landbouwgrond en erosie.

Het is de hoogste tijd dat politici het milieu en sociale problemen in de wereld serieus beginnen te nemen en de lobby van het bedrijfsleven een keer negeren. Iedereen weet van de schadelijke effecten op sociaal en ecologisch vlak, maar de economische belangen van enkelingen blijven primeren. Op dit moment blijft het engagement van de betrokken industrieën grotendeels beperkt tot greenwashing en holle frasen. Van deze duurzaamheidswoordenkramerij wordt iedereen slechter. Een trendbreuk is nodig, weg uit deze neerwaartse spiraal, een transitie naar iets wat op termijn wel kan volgehouden worden.