Landbouw zonder vergroening is niet langer een optie

In De Tijd van 12/04/12 pleit Guy Van den Broek voor een koerswijziging bij ondermeer Boerenbond ten aanzien van de vergroening die het Europees Landbouwbeleid oplegt. “De organisaties die nu alles in het werk stellen om het huidige model te doen standhouden, zouden er beter aan doen boeren nu al de weg te wijzen hoe ze aan de nieuwe groene criteria kunnen voldoen”, zo klinkt het. De problematiek wordt deze week treffend geïllustreerd door Boerenbondvoorzitter Piet Vanthemsche in het weekblad Boer & Tuinder.

Enerzijds geeft de voorzitter toe dat ten aanzien van de biolandbouw, de “klassieke organisaties zich (te?) lang defensief hebben opgesteld”, maar tegelijk stelt hij: “deze tijd ligt achter ons, zoveel is duidelijk.” Dat charmeoffensief is echter erg doorzichtig, zo blijkt, wanneer hij even later een oproep doet aan Bioforum (de vakorganisatie voor biolandbouw) om gezamenlijk een standpunt te bepalen over kwesties zoals de nieuwe veldproef met ggo-maïs en het nieuwe Gemeenschappelijk Landbouwbeleid, goed wetende dat ggo’s en grondloze veehouderij (die Boerenbond kost wat kost verdedigt) volgens het biolastenboek gewoonweg niet kunnen.

Hopelijk laat de biosector zich niet meeslepen in deze achterhoedegevechten, en kan de zelfverklaarde openheid van Boerenbond voor biolandbouw de ogen openen voor de talrijke mogelijke winwinsituaties van een koerswijziging. De niet-hernieuwbare gangbare landbouw van vandaag is immers vaak roofbouw. De hernieuwbare landbouw van de toekomst zal eveneens intensief zijn, niet in het gebruik van kunstmest en pesticiden en overzeese soja, waar Vlaanderen nu aan de Europese top staat, maar in het inschakelen van de biodiversiteit als productiefactor. De dalende inputkosten en toenemende veerkracht en opbrengststabiliteit die zo mogelijk worden, leiden tot een landbouw die jobs creëert en niet uitstoot zoals nu. Maar bovenal: deze richting is compatibel met wat de maatschappij (en Europa) aangeeft. Vlaanderen dreigt deze boot te missen en af te stevenen op een lose-lose.

Jeroen Watté

(dank aan De Tijd om een ingekorte versie van deze Wervelreactie op te nemen, enkel de grijze tekst werd geknipt)