Permacultuur doet intrede in De Standaard
Brick de Bois voleindigde net een permacultuurcursus en kroop in zijn pen nadat reclameman Van Deun uithaalde naar de wereldwijde March against Monsanto. De Standaard introduceerde het begrip permacultuur door het antwoord van de Bois te publiceren, zoals Wervel ook graag doet, weliswaar zonder betaalmuur. Dankuwel Van Deun!
Stierenmest!
Hopla. Een creatief directeur van een Antwerps reclamebureau – qua expertise over genetische manipulatie kan dat tellen – legt even fijntjes uit waarom een anti-Monsantomars contraproductief is in de strijd tegen honger in de wereld (DS 28/5).
Met zalvende denigrering verwijt hij de betogers zich te laten meeslepen door onjuiste schreeuwerige websites en dubieus wetenschappelijk onderzoek. Je zou er zowaar een tumor van krijgen, van zoveel ongepaste hysterie. Als bekwaam reclameman voert hij de makkelijk te doorprikken voorbeelden op en verzwijgt vlot de resem betrouwbare en onmiskenbaar negatieve wetenschappelijke studies en de naar inquisitie ruikende handelswijze van Monsanto. Deze worden vakkundig herleid tot ‘een pr-probleem’.
Hysterie is nergens goed voor, akkoord. Zelfgenoegzaam uit de kluiten gewassen gebrek aan kennis uitzaaien is dat evenzeer. De suggestie als zou om de honger uit de wereld te helpen via puur biologische landbouw eerst het hele regenwoud moeten gekapt worden ruikt naar stierenmest.
De auteur heeft, zoals hij de betogers suggereert, zelf ongetwijfeld gegoogeld over monocultuur, en de gevolgen ervan op lange termijn voor de vruchtbaarheid van landbouwgrond. Dus weet hij ook dat deze massaal toegepaste – en foutief benoemde – ‘klassieke’ landbouw, de opbrengst van landbouwgrond per vierkante meter continu verlaagt omdat de grond er door verarmt. De nutrïenten verdwijnen en kunnen enkel van buitenaf aangevuld worden met meststoffen gemaakt door de chemische industrie. Monocultuur verzwakt de resistentie van gewassen tegen ziekten en plagen, de voedingswaarde van de oogst is bedroevend laag en zo ook al niet zo best voor het immuniteitssysteem van de mens. Je hebt dan wel geen honger meer, maar je wordt makkelijker ziek en ontwikkelt allergieën. Fijn.
Zijn google-zoektocht leverde verder zeker ook de informatie op dat in de klassieke landbouw de ‘opbrengst’ veelal wordt gemeten in kilogram per arbeidsuur. Dat houdt dus in dat wanneer boer X op zijn tractor in 1 uur 1 hectare aardappelen oogst, het gewicht in zijn aanhangwagen na dat uur, geldt als maatstaf voor zijn ‘opbrengst’. Alleen al omdat zijn grond structureel verarmd is (geen vogel meer te bespeuren wanneer hij zijn veld ploegt, want er wordt nauwelijks nog iets voedzaam naar boven gebracht) is de geoogste hoeveelheid voedsel pover, maar omdat het hem maar een uur werk heeft gekost, kan in economisch termen het resultaat ‘uitstekend’ worden genoemd. Als je verder op deze manier de honger uit de wereld wil helpen dan kan je maar beter een paar oceanen gaan droogleggen.
Biologische landbouw is arbeidsintensiever. Landbouw volgens de principes van de permacultuur – ik leg het niet uit want u googelde het al – vraagt wellicht nog meer werk.
De opbrengst via permacultuur is wel 6 tot 8 keer hoger per vierkante meter dan monocultuur. Dat spaart al gauw een regenwoudje uit, mocht het op grote schaal toegepast worden. Je kan er barre grond blijvend vruchtbaar mee maken, je hebt er ook geen kunstmeststoffen voor nodig, geen pesticiden, geen onkruidverdelgers. (‘Onkruid’ is overigens een prachtig woord dat bepaalde planten als ‘slecht’ bestempelt, de arme donders).
De alles overheersende economische gesel regeert: de opbrengst in voedsel per vierkante meter verliest het tegen de opbrengst in geld per man-uur. En verder kan honger de wereld uit als er maar winst mee gemaakt kan worden. Beweren dat er alleen via genetisch gemanipuleerde gewassen iets aan gedaan kan worden is pertinent onwaar. Het is een redenering die diepgeworteld is in het op vrij korte termijn ten dode opgeschreven, maar vooralsnog onwrikbare paradigma dat alles over economie moet gaan, over winst. Reclamemensen weten dáár wel alles van.
Brick de Bois